---

---

De afhankelijkheid neemt toe

De afhankelijkheid van leveringsketens neemt voor veel bedrijven voortdurend toe, ongeacht of het gaat om de levering van grondstoffen of goederen, diensten of uitbestede processen. De omvang van dit netwerk van leveranciers blijkt op indrukwekkende wijze uit het voorbeeld van VW: Het bedrijf schat zijn leveranciers en dienstverleners in april 2020 op meer dan 40.000, plus honderden expediteurs.

Wel, als alle schakels in de keten in elkaar grijpen en alles op rolletjes loopt! En wat als dat niet zo is? Wat doe je als een toeleveringsketen uitvalt en kritieke goederen niet aankomen? Dan komen de maatregelen van Supply Chain Continuity Management (SCCM) in beeld.

Redenen voor uitval van de toeleveringsketen

Leveringsketens kunnen door de meest uiteenlopende gebeurtenissen worden onderbroken. Als we kijken naar het gebied van productiebedrijven, zijn de voorbeelden bijzonder divers:

• Leveringsfouten en moeilijkheden door Corona, doordat productie- en goederenstromen tot stilstand komen of slechts in verminderd tempo verlopen
• Vastgelopen vrachtschepen, zoals onlangs in het Suezkanaal, die het vervoer van goederen wekenlang stilleggen
• Schepen gekaapt door piraterij
• Faillissementen van leveranciers
• Machinedefecten
• Cyberaanvallen
• Natuurrampen
• Volkaanuitbarstingen, zoals in IJsland in 2010, … – de lijst is meer dan lang.

Complexiteit

Wat hier niet mag worden vergeten is dat leveranciers ook onderaannemers hebben. In leverancierspiramides worden leveranciers aangeduid als Tier 1, Tier 2, enz.



Zoals uit het diagram blijkt, levert de onderste laag aan de bovenste laag producten die door de leverancier verder worden verwerkt. De stroom gaat van de OEM naar beneden. Als u nadenkt over mogelijke onderbrekingen in de toeleveringsketen, wordt het snel duidelijk dat de oorzaak die u later treft, verschillende toeleveringsniveaus eerder kan zijn ontstaan.

In het algemeen worden toeleveringsketens steeds complexer en vaak mondialer – en dus complexer en ondoorzichtiger. Het is een uitdagende taak, maar elk bedrijf moet een volledig overzicht hebben van zijn toeleveringsketens en hun risico's om proactief te kunnen reageren in geval van wanprestaties of vertragingen. Voorkomen is beter dan genezen, want wie niet voorbereid is, verliest niet alleen geld, maar lijdt ook reputatieschade. En die schade inhalen is meer dan dubbel zo moeilijk en ook veel langduriger dan moeite doen om een SCCM op maat van het bedrijf te hebben.

CRITIS

In Duitsland zijn bepaalde bedrijven onderworpen aan voorschriften over hoe om te gaan met een storing om een snelle herstart en daarmee de bevoorrading van de bevolking te garanderen. Tot de kritieke infrastructuren behoren nutsbedrijven (gas, water, elektriciteit), financiële dienstverleners, telecommunicatieaanbieders en andere sectoren. Om de voorzieningsketens te beveiligen moeten deze eerst worden geanalyseerd en geëvalueerd. Het is belangrijk de potentiële impact van verstoringen in kaart te brengen en deze te beheren.

SCCM en BCM

Bij BCM ligt de nadruk op het definiëren van procedures die een zo snel mogelijke herstart van tijdkritische processen garanderen. In het geval van SCCM ligt de nadruk op het herstarten van toeleveringsketens.

Eén onderdeel van SCCM is het maken van een supply chain map om een overzicht te krijgen van alle bestaande supply chains. Het resultaat is een globale kaart van het bestaande leveringsnetwerk en de bijbehorende documentatie van de herkomst van het materiaal, alle transporten enzovoort. Alleen al deze analyse kan mogelijke risico's aan het licht brengen, evenals mogelijkheden om zich daartegen in te dekken.

Een SCCM opbouwen

Voor de opbouw van het SCCM worden de resultaten van de herstarttijden van de processen uit de BIA, die in het kader van BCM is uitgevoerd, gebruikt. De leveranciersgerelateerde gegevens uit de BCM-risicobeoordeling worden gecontroleerd om na te gaan of werkelijk met alle risico's rekening is gehouden. De risicoanalyse van de leveranciers behandelt dan bijvoorbeeld de volgende vragen:

Hoe groot is het risico...

• ...van insolventie?
• ...van een onderbreking van het vervoer?
• ...een onderbreking als gevolg van veranderende wetgeving (douane, invoerbepalingen)?
• ...de opzegging van het contract door de leverancier?
• ...van een mislukte levering door plaatselijke milieu-invloeden/natuurkrachten?

Hoe kan een bedrijf te werk gaan om te voorkomen dat het getroffen wordt door onderbrekingen? Als een bedrijf slechts één leverancier heeft voor een product, kan het overwegen zijn eigen voorraad te vergroten. Als er voor een product meerdere leveranciers zijn, is het mogelijk het bevoorradingsnetwerk uit te breiden. In dat geval zou het raadzaam zijn het produkt bij zijn leveranciers te bestellen op basis van permanente rotatie, ten einde de kwaliteit te kennen en in geval van storing zo snel mogelijk bevoorraad te kunnen worden. Het besluit om de bevoorradingsketen via alternatieve leveranciers te beveiligen betekent echter ook dat deze moeten worden onderzocht op het risico van storingen. Een andere mogelijkheid is om de vervaardiging van het product uit te besteden aan het eigen bedrijf om zich te beschermen tegen een storing in de levering. Een andere optie is om nauwer samen te werken met de leverancier om gezamenlijk te reageren op dreigende storingen en zo meer stabiliteit in de toeleveringsketen te brengen.

Duurzame versterking van de weerbaarheid

De meest duurzame stap is om de verplichting van ononderbroken levering over te dragen aan de leverancier, d.w.z. de leverancier aan te moedigen om BCM te implementeren (en de leverancier om BCM te implementeren met zijn leveranciers!) en zo een partnerschap op te bouwen. Deze samenwerking kan zelfs aantrekkelijke marketingmogelijkheden bieden, aangezien zij de veerkracht van de gehele leveringsketen en dus ook de aantrekkelijkheid van het bedrijf zelf voor potentiële klanten verhoogt. De zaken worden echter weer ingewikkeld als de leverancier groter en beter verkoopbaar is en dus niet ingaat op voorstellen en/of contractuele verplichtingen omdat de marktwaarde van zijn klant te laag is.

Conclusie

Hoe het er ook uitziet: Als de „besparingsmaatregelen“ in SCCM zijn vastgesteld, moeten deze regelmatig worden gecontroleerd. Als de leverancier BCM heeft geïmplementeerd, moet dit bij kritische leveranciers jaarlijks intensief worden gecontroleerd door middel van audits en/of het verzamelen van documentatie. In het beste geval moedigt de leverancier op zijn beurt ook zijn leveranciers aan om BCM toe te passen. Voor minder kritische toeleveringsketens kunnen de controles zachter zijn.

SCCM heeft, net als BCM, een levenscyclus die steeds opnieuw moet worden onderhouden en gecontroleerd. Niet in de laatste plaats omdat er altijd kleine (en/of grote) veranderingen zijn op het gebied van goederenstromen en uitbestede processen en diensten. Daarbij zou men bijvoorbeeld ook merken dat kritische producten kunnen veranderen. Een A-product kan een C-product worden, een B-product een A-product, enz. Deze veranderingen zijn bijzonder complex in het marktsegment van bijvoorbeeld computerchips, die door de fabrikanten voortdurend verder worden ontwikkeld en dus vaak worden gewijzigd. Dit maakt ook duidelijk dat de vooruitgang alleen al SCCM in sommige sectoren onder druk zet.

Om voorbereid te zijn op nieuwe leveranciers zou een vragenlijst of checklist moeten worden ontwikkeld om na te gaan welke middelen de potentiële leverancier gebruikt om verstoringen in zijn toeleveringsketen tegen te gaan. Daarnaast spelen betrouwbaarheid en tijdige levering een grote rol, evenals transparantie over hoe eerdere problemen zijn aangepakt. Als er in het bedrijf een afdeling Supply Chain Management en/of Strategische Inkoop is, is er al veel informatie over deze onderwerpen. Aangezien leveranciers ten slotte ook geïnteresseerd zijn in een goede economische relatie, is het een idee om hen te betrekken bij bijvoorbeeld nieuwe processen/productontwikkelingen. In het algemeen is het raadzaam om alle punten met betrekking tot productkwaliteit, inspecties en audits vast te leggen in contracten met leveranciers.

Een mantelovereenkomst met leveranciers is een goed idee.

Er is geen one-size-fits-all aanpak voor SCCM, maar er is wel voor elk geval een perfecte aanpak om zekerheid te verschaffen. De Controllit AG adviseert u hier graag over.